Aan de wieg van dit ras stonden o.a. de Wiltshire Horn, een wit en grof, laatrijp schaap, en de immid- dels uitgestorven Berkshire Knot, een vroegrijp dier met zwarte kop en benen. Zo ontstond eerst een 'tussenras': de Hampshire West Country of West Down. Omdat dit tussenras al beter voldeed en opbracht verdwenen daardoor van lieverlee de meeste locale schapenrassen. Door inkruising met de robuust uitziende South Down, bekend om zijn hardheid en bevleesdheid, en door een strenge selectie werd het ras verder ontwikkeld.
In 1861 werd het Hampshire Down-ras officieel door de Royal Apicultural Society erkend en sinds 1889 is er sprake van een Hampshire Down stamboek. Eigenschappen Het ras is om zijn soberheid, zeer sterk beenwerk en goede productie-eigenschappen ook buiten de grenzen van Engeland zeer gewild en is één van de meest verspreid voorkomende schapenrassen ter wereld, de Hampshire Down heeft zich met succes aan meest uiteenlopende klimatologische omstandigheden heden weten aan te passen en gedijt zowel op weide als op bouwland.
De bronst valt al vroeg in het jaar (vanaf juni) en loopt vaak door tot in februari. Het aflammeren verloopt meestal gemakkelijk. De vitale lammeren, die bij de geboorte zo'n 4 tot 4,5 kg wegen, blijken met een gewichtsaanzet tot 450 gram (en vaak meer) per dag zeer snelle groeiers te zijn. De gemiddelde worpgrootte is 1,6 lammeren per ooi. De ooien zijn uitstekende moederdieren. De lammeren zijn goed levensvatbaar en behoeven enige dagen na de geboorte slechts weinig beschutting tegen kou, Wind en vocht. De Hampshire Down is een vroegrijp ras met een relatief lange levensduur en naar verhouding veel productie jaren. In Engeland is de Hampshire Down steeds een productieras geweest. Het vlees van deze schapen is, mits niet te lang doorgemest van goede slachtkwaliteit Hampshire Down rammen hebben bewezen uitstekende vleeslamvaderdieren te zijn en vererven met succes hun eigenschappen in kruisinglammeren en -ooien.